یکی از مشکلات متداولی که در استخرهای سرپوشیده با پنجره های بزرگ به وجود می آید، تقطیر بخار آب موجود در هوا بر روی شیشه است. از آنجایی که پنجره ها در معرض تقطیر بخار آب هستند، طراحی سیستم های توزیع هوا باید با تمرکز بر این بخش انجام گیرد. البته با استفاده از شیشه های دو جداره، سه جداره یا شیشه های مرغوبی که ضریب انتقال حرارت بسیار پایینی دارندمی توان این مشکل را به میزان زیادی کاهش داد. روش عملی برای از بین بردن بخار شیشه ها آن است که دمای سطح شیشه از دمای نقطه شبنم هوای داخل استخر بیشتر باشد. به همین منظور جهت جلوگیری از بروز این مشکل بر روی پنجره ها و دیوارهای استخر، جریان هوای گرم و خشک ارسالی به استخر باید از طریق دریچه های کفی به موازات دیوارها هدایت شود.
طراحی کانال
- طراحی و ساخت شبکه کانال باید بر مبنای آخرین استاندارد انجمن های ASHRAE و SMACNA انجام گیرد. ملاحظاتی که باید در هنگام طراحی کانال سیستم های تهویه مطبوع استخرها رعایت شود را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:
- مواد توصیه شده برای کانال ها
شامل ورق های گالوانیزه استاندارد، آلومینیوم و مواد پلیمری هستند. در اکثر موارد استفاده از ورق های گالوانیزه استاندارد امکان پذیر است. برای کانال هایی که در زیر کف اجرا می شوند نیز بهتر است از کانال های غیرفلزی یا کانال های فلزی با روکش محافظ استفاده شود.
یکی از روشهای خوب و شناخته شده در کنترل آلایند ههای هوای داخلی، گردش بیشتر هوای خارجی در فضا است.برای جلوگیری از انتقال ارتعاشات سیستم به سازه ساختمان، در محل اتصال شبکه کانال به سیستم باید از اتصالات انعطاف پذیر استفاده شود.
تمامی دریچه ها و توزیع کننده های مقدار ،NC هوا باید بر مبنای معیار ۳ هوادهی مورد نیاز و الگوی توزیع هوای مطلوب انجام گیرد. کلیه مواد به کار رفته برای ساخت دریچه ها باید مقاومت کافی در بخارات مواد شیمیایی و فضای مرطوب استخر را داشته باشد.
مقدار هوادهی هر یک از دریچه های توزیع هوا تقریبا باید به اندازه m3/hr 170 – (cfm 100 )در نظر گرفته شود.
برای هوابند کردن قسمت های مختلف کانال نباید از درزگیرهای فایبرگلاس استفاده شود. در مواردی که احتمال تقطیر بخار آب در داخل کانال وجود دارد، عایق کاری باید در قسمت خارجی کانال انجام گیرد.
مواد و تجهیزات جانبی مورد استفاده در شبکه کانال باید مقاومت کافی در برابر مواد شیمیایی موجود در هوای استخر را داشته باشند. ساختارفولادهای ضد زنگ سری ۴۰۰ به گونه ای است که در هوای مرطوب و در مجاورت بخارات کلر به سرعت دچار خوردگی می شوند. فولادهای ضد زنگ سری ۳۱۶ با روکش گالوانیزه یا ورق های آلومینیوم مقاومت خوبی در برابر شرایط یاد شده دارند و برای جداره داخلی کانال می توان از آن ها استفاده کرد. کانال های زیر زمینی به دلیل دشواری تعویض کانال باید از مواد فلزی تقویت شده با الیاف شیشه یا مواد پلیمری ساخته شوند.
برای به حداقل رساندن هزینه اولیه و افت فشار ایجاد شده در مسیر هوا، محل نصب سیستم تهویه باید تا حد امکان به فضای داخل استخر نزدیک باشد.
دریچه های توزیع هوا باید از جنس آلومینیوم ساخته شوند. این دریچه ها باید بر اساس افت فشار استاتیک کم و پرتاب باد مناسب انتخاب شوند.
هوای رفت باید مستقیما به سمت سطوح داخلی استخر مانند درها، دیوارها و شیشه ها هدایت شود که احتمال تقطیر بخار آب بر روی آن ها بیشتر است. به منظور خارج کردن هوای آلوده ساکن که بر روی سطح آب استخر قرار می گیرد، بخشی از هوای رفت ارسال شده به داخل محیط باید بر روی سطح آب استخر هدایت شود. بدین ترتیب آلاینده های متصاعد شده از آب استخر به همراه هوای رفت از سطح استخر خارج و از طریق دریچه های برگشت تخلیه می شوند.
- محل قرارگیری دریچه های ورودی هوای برگشت باید به گونه ای تعیین شود که امکان بازیابی هوای گرم و مرطوب و بازگرداندن آن به سیستم تهویه به منظور انجام عمل پاکسازی وجود داشته باشد. آرایش دریچه های یاد شده باید به نحوی باشد که مانع از ایجاد فضای مرده در داخل فضای استخر شود و بازچرخانی هوای آلوده محتوی بخارات کلر در فضای داخل استخر نیز به حداقل کاهش یابد.
- طبق استاندارد ۵۲٫۱ ASHRAE راندمان فیلترهای مورد استفاده در سیستم های تهویه استخرها باید بین چهل وپنج تا شصت وپنج درصد باشد. انداز ه گیری اولیه واحدهای سرمایش تبخیری.
- طراحی سیستم های هوایی باید به گونه ای صورت پذیرد که سروصدای ۴۵−۵۰NC ایجاد شده توسط آن ها بین باشد. هر چند که در ارزیابی این مساله باید تاثیر انعکاس و جذب امواج صوتی توسط اجزای مختلف ساختمان مانند دیوارها، کف، سقف و غیره نیز در نظرگرفته شود. در تصویر ( ۳۸ ) یکی از روش های متداول طراحی کانال در استخرها نشان داده شده است. در این روش، کانال رفت از زیر کف عبور می کند د ر حالی که برگشت هوا از ناحیه فوقانی نزدیک به سقف انجام می گیرد. بدین ترتیب تمام فضای داخل استخر تحت پوشش قرار می گیرد و احتمال ایجاد فضای مرده به حداقل می رسد. ضمن آن که الگوی جریان هوا در این شیوه طراحی کانال به گونه ای خواهد بود که جریان هوا بر روی سطح آب استخر حداقل است.
- برای توزیع یکنواخت جریان هوا در سرتاسر سطح داخلی پنجره و جلوگیری از تقطیر بخار آب در گوشه ها و لبه های زیرین پنجره، نیز بهتر است نسبت طول به عرض این دریچه ها بیشتر باشد.
در استخرهای سرپوشیده به منظور جلوگیری از بروز مشکلاتی مانند لایه لایه شدن هوا، دریچه هوای برگشت باید در بیشترین ارتفاع ممکن تعبیه شود. به طور ایده آل، دریچه ورودی کانال برگشت باید به ۳−۴٫۵m (10−۱۵ft) اندازه بالاتر از سطح استخر قرار گیرد.
قرارگیری این دریچه در فضای فوقانی استخر تضمین کننده ی آن خواهد بود که جریان هوا پیش از خروج از فضای داخل، در سرتاسر آن گردش کرده باشد.
یکی دیگر از روش های متداول طراحی کانال، اجرای شبکه کانال در ناحیه سقف و دورتادور استخر است (تصویر ۳۹ ). از این روش معمولا در مواقعی استفاده می شود که امکان اجرای کانال به صورت کفی وجود نداشته باشد. همان طور که مشاهده می کنید، در هر دو روش، جریان هوایی که مستقیما به سطح آب استخر دمیده می شود حداقل است.
تمامی سطوح مرتبط با خارج مانند پنجره ها و تمامی بخش هایی از فضای داخل که مستعد تقطیر بخار آب هستند باید در معرض جریان هوای رفت قرار داشته باشند. به عنوان یک قاعده سرانگشتی هوای رفت به ازای هر متر مربع hr/3 m 55−۷۳ از سطح پنجره باید / به ازای هر فوت مربع بین (cfm 3−۵ ) در نظر گرفته شود.